Ο καθένας μας έχει τα δικά του πρότυπα ζωής. Επιλέγουμε τα πρότυπά μας στην παιδική μας ηλικία, όταν ξεχωρίζουμε τους πρώτους ήρωες, αυτούς που αγαπάμε και καμιά φορά γίνονται οι φανταστικοί μας φίλοι. Τα ολοκληρώνουμε αργότερα -στην εφηβεία- διαφοροποιώντας τα ή επιβεβαιώνοντάς τα…

Στη ζωή μας, κατευθυνόμαστε προς τα άλλα άτομα ψάχνοντας τα κοινά σημεία που μπορεί να έχουν με τα δικά μας πρότυπα. Για παράδειγμα, διαλέγουμε τους φίλους μας με βάση αυτά τα σημεία. Μέσα στις σχέσεις μας ψάχνουμε μια "ιδανική γυναίκα" ή έναν "ιδανικό άντρα" που δε βρίσκουμε ποτέ… Είναι σαν δυο σπινθηροβόλες πέτρες που δε συναντιούνται παρά μονάχα στη σύντομη εκείνη στιγμή όπου ανάβει η φλόγα του ολοκληρωτικού έρωτα. Έτσι, δε συμπίπτει ποτέ εκείνο που φανταζόμαστε με αυτό που συναντούμε. Ο καθένας μας με το δικό του τρόπο, ρίχνεται στη ζωή αναζητώντας να εκπληρώσει τα κρυφά του πρότυπα.

Όμως ο κόσμος επιβάλλει πάντα τους δικούς του συγκεκριμένους κανόνες… Κι αυτό που κάποια στιγμή υπήρξε για μας το πιο επιθυμητό όνειρο γίνεται μια εικόνα που μας προκαλεί πολλές φορές ντροπή ή ίσως μετασχηματίζεται σε μια μαραμένη, ασαφή θύμηση…

Σε κάθε βήμα που κάνουμε στον κόσμο, μεταβάλλονται τα πρότυπά μας καθώς προχωρούμε από εμπειρία σε εμπειρία. Κι όσο πιο γρήγορα ψάχνουμε γι’ αυτά τα ιδανικά πρότυπα, τόσο πιο γρήγορα αυτά αλλάζουν, φτάνοντας κάποια στιγμή -στο πέρασμα του χρόνου- να φθαρούν, χωρίς ποτέ να συμπίπτουν ολοκληρωτικά με ό,τι είχαμε σχηματοποιήσει μέσα μας.

Ωστόσο, υπάρχουν πρότυπα βαθιά, που δεν αλλάζουν ποτέ και που αποτελούν το αρχέτυπο του ανθρώπινου είδους παραμένοντας διαχρονικά στο συλλογικό υποσυνείδητο, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή... τη στιγμή τους… Κι η λειτουργία τους είναι να αναπληρώσουν τις βαθιές μας ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Ανάγκες και επιθυμίες που κινούν τη δραστηριότητά μας στον κόσμο.

Κάθε λαός, κάθε πολιτισμός έχει τα δικά του εσωτερικά πρότυπα -που καθορίζει η ιστορία καθώς προχωράει-, τα οποία φιλτράρουν τις απαντήσεις στο εξωτερικό τοπίο.

Είναι σοφός όποιος γνωρίζει τα βαθιά πρότυπα αλλά ακόμα πιο σοφός είναι εκείνος που μπορεί να τα θέσει στην υπηρεσία των καλύτερων ιδανικών.

Αναρωτηθήκαμε ποτέ ποια είναι τα δικά μας βαθιά πρότυπα; Ποια πρότυπα είχαμε στην παιδική μας ηλικία; Ποιοι ήταν οι ήρωές μας; Οι αγαπημένες μας προσωπικότητες; Ποιοι συνόδευαν τα φανταστικά μας παιχνίδια;

Ποια ήταν εκείνα τα άτομα που -στην εφηβεία- πρόβαλλαν ως παράδειγμα προς μίμηση, και φτάσαμε στο σημείο να αντιγράψουμε κάποιες από τις αρετές τους;

Και σήμερα; Σήμερα ποια είναι εκείνα τα άτομα που θα ακολουθούσαμε (υπαρκτά ή μη);