Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας καινούριας χιλιετηρίδας. Υπολείπονται μόνο τέσσερα χρόνια. Έφτασε η στιγμή να κάνουμε έναν απολογισμό και πάνω απ' όλα να σκεφτούμε σοβαρά το μέλλον.

Ο 20ός αιώνας υπήρξε ένας αιώνας πλούσιος σε ανακαλύψεις και σημαντικές κατακτήσεις σε διαφορετικά πεδία της κοινωνικής ζωής, αλλά μ' όλα αυτά υπήρξε επίσης ένας αιώνας σκληρότητας και απανθρωπιάς και σε πολλές περιπτώσεις θριάμβευσε η κτηνώδης δύναμη. Ενας αιώνας αντί-ανθρωπισμού.

Ο απολογισμός είναι τέτοιος που ο καθένας από εμάς βρίσκεται μπροστά σε μια περίπλοκη επιλογή: να συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση που ακολούθησε μέχρι τώρα, και σ' αυτή την περίπτωση μπροστά μας αντικρίζουμε μόνο την καταστροφή, ή να επιλέξουμε έναν καινούριο δρόμο, ανθρωπιστικό, και σ' αυτή την περίπτωση να εγγυηθούμε την επιβίωση του ανθρώπου, υιοθετώντας νέες δυνατότητες για να καλυτερέψουμε την ποιότητα ζωής και αποκαλύπτοντας την τεράστια μετατρεπτική του δύναμη.

Κάθε διαδικασία φέρνει μαζί της τη γέννηση του νέου, που επιτρέπει να ξεπεράσουμε και να μετατρέψουμε την ίδια τη διαδικασία. Αυτός ο αιώνας έφερνε μαζί του τις συνθήκες για να γεννηθεί και ν' αναπτυχθεί ο Νέος Ανθρωπισμός, έχει ξεκάθαρα σκιαγραφήσει μια επιλογή με σεβασμό στο μέλλον.

Ο ανθρωπισμός, αυτή η φιλοσοφία που θεωρεί την ανθρώπινη ύπαρξη κεντρική αξία, είναι η επιλογή για το μέλλον που μας πλησιάζει. Μόνο μια ριζική αλλαγή στις προσωπικές και κοινωνικές αξίες θα επιτρέψει την κατασκευή ενός καινούριου κόσμου, βασισμένου στην αλληλεγγύη, την ισότητα, την ελευθερία και στις βαθιές και αληθινές σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους.

Ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας του ανθρωπισμού, αιώνας που θα εξαλειφθούν οι τρομερές κοινωνικές και προσωπικές συνέπειες του κόσμου και των αξιών που είναι τώρα στη μόδα.

Ποιοι θα είναι οι κατασκευαστές του καινούριου κόσμου που μας πλησιάζει; Σίγουρα δεν θα είναι οι κυβερνήσεις που αποδιαρθρώνονται και καταρρέουν, απομακρυσμένες όλο και πιο πολύ από τις ανάγκες του κόσμου. Ούτε φυσικά τα πολιτικά κόμματα, χαμένα σε εσωτερικές συζητήσεις εξουσίας και πρόσκαιρες επιθέσεις στον "ένοχο". Αναμφίβολα, δεν θα είναι κάποιος "σωτήρας" επίγειος ή εξωγήινος για να διορθώσει το χάος. Δεν θα είναι κανενός τύπου θεσμός, οικονομικός, θρησκευτικός, πολιτιστικός ή κοινωνικός. Σίγουρα θα είναι κάθε μοναδικό άτομο, κάθε άνθρωπος, κόσμος απλός και ειλικρινής, που θα οργανωθεί μαζί με άλλους και θα ωθήσει την αλλαγή σε μια άλλη κατεύθυνση.

Τα τελευταία αυτά χρόνια η ψυχή του καθενός από εμάς έχει κερδίσει έδαφος πάνω στην αίσθηση της αδυναμίας, της αποθάρρυνσης, πάνω στην έλλειψη της πίστης και της δύναμης για να ενεργήσει υπέρ της αλλαγής. Πιστεύαμε ότι "το σύστημα" ήταν πολύ δυνατό και ότι ποτέ δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για να το αλλάξουμε. Μα σε όλες τις ιστορικές στιγμές που ήταν κατά τα φαινόμενα κλειστές, η ανθρώπινη ύπαρξη πάντα βρήκε ένα δρόμο εξόδου. Και σήμερα αρχίζει να εμφανίζεται μια καινούρια δύναμη, καινούριοι δρόμοι να διατρέξουμε. Αυτό είναι έτσι, γιατί ο καθένας από εμάς αρχίζει ν' ανησυχεί και να νιώθει ότι είναι δυνατόν ν' αλλάξει τόσο προσωπικά όσο και κοινωνικά.

Έφτασε η στιγμή να κατασκευάσουμε... 1/4χι μόνο στο κοινωνικό πεδίο, αλλά ταυτόχρονα και στο προσωπικό. Αυτή η νέα δύναμη που αρχίζει να κινεί τα άτομα αυξάνεται και αναπτύσσεται, εάν ταυτόχρονα εκφραστεί στην κατασκευή των νέων συνθηκών ζωής.

Δεν εννοούμε το να κλαίμε και να μεμψιμοιρούμε επειδή τα πράγματα πάνε άσχημα, ή να ψάχνουμε για ενόχους. Εννοούμε το να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη για τον εαυτό του, να πρωταγωνιστήσει, να οργανωθεί μαζί με άλλους και να κατασκευάσει το μέλλον που επιθυμούμε.

Μέλλον στο οποίο περιλαμβάνεται η ύπαρξη του καθενός από εμάς, που αναπτύσσεται στον τόπο που ζούμε. Το μέλλον που θέλουμε θα είναι η κινητήρια δύναμη για ν' αλλάξουμε ακόμα και τη συμπεριφορά μας, τη σχέση που έχουμε με τους άλλους και με τον εαυτό μας, μια κατάσταση που μας ωθεί στη δημιουργία των συνθηκών στις οποίες θέλουμε να ζήσουμε.

Υπάρχει ανάγκη να ωθηθούμε με δύναμη προς τη μετατροπή και, για να το κάνουμε, χρειάζεται να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας, να κερδίσουμε εσωτερική ενότητα, να δώσουμε στην ύπαρξή μας ένα νόημα που πάει πέρα από το καθημερινό και ταυτόχρονα να μετατρέψουμε τις κοινωνικές συνθήκες.

Πώς θα το κάνουμε αυτό; Είναι αρκετά εύκολο...

Να συμμετέχουμε στο Ανθρωπιστικό Κίνημα. Τι σημαίνει αυτό; Συμμετοχή στις εβδομαδιαίες συναντήσεις προσωπικής εργασίας και στις διαφορετικές δραστηριότητες που βάζουμε σε κίνηση. Αυτές οι δραστηριότητες είναι απλές, διασκεδαστικές, μη βίαιες και μας δίνουν την ξεκάθαρη αίσθηση του ξεπεράσματος των προσωπικών ορίων. Ταυτόχρονα κερδίζουμε δύναμη, χαρά για τη ζωή και ειρήνη με τον εαυτό μας και τους άλλους.

Οι δραστηριότητες που βάζουμε σε κίνηση: στις συνοικίες, ανθρωπιστικές εφημερίδες, Ανθρωπιστικά Κέντρα Άμεσης Επικοινωνίας (γραφεία), ανάπτυξη δραστηριοτήτων και επαφής με τον κόσμο της συνοικίας, ραδιοφωνικά προγράμματα.

• Πανεπιστήμιο: ανθρωπιστικές εφημερίδες, ανθρωπιστικά κλαμπ (πάνω σε διάφορα θέματα), σεμινάρια, Ανθρωπιστικά Κέντρα Άμεσης Επικοινωνίας, διαλέξεις.
  
• Εθνικές καμπάνιες ή σε επίπεδο πόλης πάνω σε κοινωνικές συγκρούσεις.
  
• Συναντήσεις προσωπικής εργασίας με φίλους.
  
• Μηνιαίο πληροφοριακό υλικό του Ανθρωπιστικού Κινήματος.
  
• Σχηματισμός μετώπων δράσης (λαμβάνοντας υπόψη μας την κοινωνική πραγματικότητα), μηχανισμούς διάδοσης (ράδιο, τηλεόραση, εκδοτικοί οίκοι), οργανισμοί (πολιτικοί, κοινωνικοί, πολιτιστικοί).
  
• Κέντρα Πολιτισμού (για το διάλογο με τους άλλους πολιτισμούς) με μηνιαία δημοσίευση και Ανθρωπιστικά Κέντρα Άμεσης Επικοινωνίας (γραφεία).
  
• Ανάπτυξη της δομής, της εσωτερικής οργάνωσης του Ανθρωπιστικού Κινήματος.
  
• Διεθνή ανθρωπιστικά φόρουμ.

Πώς χρηματοδοτείται όλο αυτό; Με μια εξαμηνιαία συνεισφορά των μελών του Κινήματος, μια συνεισφορά μικρή και δυνατή για όλους. Δεν επιτρέπουμε προσωπικές δωρεές πέρα από αυτή τη συνεισφορά.