Τζουτζιανά Πάθη

Η Τζουτζία, αν δεν το γνωρίζετε, διαθέτει και πρωτεύουσα. Μια τερατώδη πόλη, που αναγκαστικά εδώ και σαράντα χρόνια είναι ο τόπος διαμονής κοντά τεσσάρων εκατομμυρίων ανθρώπων. Η Τζουτζιάνα (έτσι λέγεται η πρωτεύουσα) φιλοξενεί όμως και μια ιδιαίτερη ράτσα ανθρώπων, που αδυνατούν να υποφέρουν τη συγκατοίκηση με τους υπολοίπους. Η ράτσα αυτή που διαθέτει, αν όχι κομψότητα, οπωσδήποτε όμως ισχύ, μην μπορώντας να μεταφερθεί μόνιμα στην ονειρεμένη Ελβετία (ή Γαλλία ή Αγγλία), έχει αποφασίσει να δημιουργήσει τη Νέα Τζουτζιάνα, πόλη ονειρική και άνετη, πόλη ασφαλή και καταπράσινη, μια πόλη, τελικά, που να μπορεί να τους προσφέρει την απαραίτητη άνεση και ανοχή. Η ειδική μας αυτή ράτσα δεν επιδιώκει να μετοικήσει. Δε σχεδιάζει τη μεταφορά της πόλης. Δεν οραματίζεται μια Μπραζίλια. Αντί αυτών έχει αναπτύξει σχέδιο μεγαλοφυές και συνάμα απλό. Η σημερινή Τζουτζιάνα θα χωριστεί σε δύο μέρη. Ένα δικό τους και ένα των υπολοίπων. Όπου υπόλοιποι είναι η χύδην αυτή μάζα των εμπόρων, εργατών και υπαλλήλων και νοικοκυρών και μαθητών, με λίγα λόγια η πλέμπα.

Το σχέδιο είναι απλό. Αρχικά η ράτσα οικειοποιείται οδικό άξονα που συνδέει τις καλές βόρειες με τις καλές νότιες συνοικίες (όπου η ράτσα κατοικεί). Π.χ. λεωφόρο Ποσειδώνος - Συγγρού - Βασιλίσσης Σοφίας - Κηφισίας. (Θα χρησιμοποιηθούν ονόματα της Αθήνας, ώστε ο αναγνώστης να μπορεί να έχει μια ανάλογη εικόνα.) Ήδη η ράτσα, κατά μήκος αυτού του άξονα, εδώ και είκοσι χρόνια έχει δημιουργήσει ένα θαυμαστό σύνολο οικοδομών που την ανακουφίζουν σωματικά, πνευματικά και ψυχικά (Π.χ. σκυλάδικα, Διογένης Παλλάς, Ωνάσειο, Ιντερκοντινένταλ, Μεριντιέν, Μέγαρο, Υγεία, Κολέγιο, Ιατρικό Κέντρο, τράπεζες, εμπορικά κέντρα). Ακόμα στην προέκταση αυτού του άξονα σχεδιάστηκε το νέο αεροδρόμιο, τα μεγάλα αθλητικά στάδια (κρατικά βέβαια αλλά παίζουν οι ^Σομάδες^Τ μας) και οι νέες αναπτυσσόμενες περιοχές. Στο κέντρο αυτού του άξονα υπάρχει ακόμα μια καλή περιοχή (π.χ. Κολωνάκι), η οποία γειτονεύει με την ομορφότερη και αρχαιότερη περιοχή της Τζουτζιάνας (π.χ. Ακρόπολη, Πλάκα, Θησείο). Η κεντρική περιοχή μαζί με τον οδικό άξονα αποτελεί και την περιοχή εργασίας της ράτσας. Το σχέδιο συνεχίζεται με την ανάπλαση των παραπάνω περιοχών, ώστε να μπορεί η ράτσα να ζει, να εργάζεται και να κινείται στο περιβάλλον που της αρμόζει. Στο στάδιο αυτό ανακύπτουν τα παρακάτω προβλήματα: Πρώτον, η ανάπλαση είναι πολυέξοδη και δεύτερον, στις περιοχές αυτές κατοικεί ακόμα και εργάζεται η πλέμπα. Είναι προφανές πως η ράτσα δεν είναι πρόθυμη να συνεισφέρει οικονομικά για το καλό του τόπου (δεν το κάνει παρά μόνο σε κοσμικές φιλανθρωπικές εκδηλώσεις και για ποσά που εκπίπτουν από φόρο). Επίσης η όλη διαδικασία δημιουργίας της νέας πόλης αποσκοπεί στο διαχωρισμό από την πλέμπα (η ράτσα την πλέμπα δεν τη βάζει πια ούτε στο σπίτι της, εδώ και καιρό οι υπηρέτριες είναι Φιλιππινέζες και οι κηπουροί Αλβανοί). Η ράτσα, όπως προαναφέραμε, δε διαθέτει κομψότητα (παρότι ντύνεται ακριβά), διαθέτει όμως χρήμα και άρα ισχύ. Έτσι, με τις απαραίτητες μελέτες, αποφασίστηκε για την πραγμάτωση του σχεδίου να χρησιμοποιηθεί το κράτος. Η ράτσα, με τα κρατικά κονδύλια, με τα λεφτά της πλέμπας, δηλαδή (η ράτσα έχει απαλλαγεί από τους φόρους θεσμικά), θα κάνει την ανάπλαση της πόλης και ταυτόχρονα την εκδίωξη της πλέμπας από τις νησίδες πολιτισμού (η ράτσα τώρα τελευταία ασκείται πολιτιστικά). Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα για να κατανοήσουμε το σχέδιο:

Στην κεντρική περιοχή εξαγγέλλεται τεράστιο μουσείο (π.χ. Ακρόπολης) και μαζικές πεζοδρομήσεις (π.χ. ιστορικό κέντρο), περιορισμός χρήσης γης (εμπορικό τρίγωνο) και πολλαπλά περιοριστικά μέτρα κυκλοφορίας (δακτύλιος). Το αποτέλεσμα είναι οι έμποροι και οι κάτοικοι της περιοχής να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν έξω από το σπίτι τους, τα μικρομεσαία εμπορικά μαγαζιά να χάνουν πελατεία και να κλείνουν και να δημιουργείται κύμα εξόδου. Οι μαζικές πωλήσεις ακινήτων και επιχειρήσεων ρίχνουν τις τιμές και η ράτσα σπεύδει να αγοράσει σε εξευτελιστικές τιμές. Τα έργα ανάπλασης θα γίνουν με κρατικά, δημοτικά και κοινοτικά λεφτά (η Τζουτζία θυμίζω ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση) και τελείως τυχαία την εκτέλεση των έργων αναλαμβάνουν εταιρείες εκλεκτών στελεχών της ράτσας.

Νέο αεροδρόμιο ετοιμάζεται σε περιοχή, όπου έχουν γίνει τεράστιες αγοραπωλησίες γης από τη ράτσα. Η γη που αγοραζόταν σαν αγροτική τώρα θα ενταχθεί σε σχέδιο πόλης και θα πολλαπλασιαστεί η αξία της. Ακόμα, η ένταξη στο σχέδιο πόλης των νέων βορείων περιοχών θα νομιμοποιήσει και τα παράνομα πολυτελέστατα κτίσματα που η ράτσα έχει φτιάξει. (Τα ανάλογα παράνομα κτίσματα της πλέμπας τακτικά και επιδεικτικά γκρεμίζονται.) Στις νέες βορειοδυτικές περιοχές, κοντά στο αεροδρόμιο, θα αναγγελθεί σύντομα η δημιουργία νέας χωματερής. Το παράδοξο αυτό γεγονός εξηγείται μόνο αν διευκρινίσουμε ότι η νέα χωματερή ΔΕΝ πρόκειται να γίνει. Απλώς η εξαγγελία της θα ρίξει τις τιμές της γης των γειτονικών περιοχών ώστε και πάλι η ράτσα να μπορέσει να ψωνίσει φτηνά. Μετά την ακύρωση της νέας χωματερής η αξία της γης θα εκτοξευθεί και λόγω ένταξης σε οικιστική ζώνη ήπιας ανάπτυξης. Φυσικά τα σκουπίδια θα συνεχίσουν να πηγαίνουν στην παλιά χωματερή, που έπρεπε να έχει κλείσει εδώ και δέκα χρόνια και που τελείως τυχαία βρίσκεται ανάμεσα σε φτωχές συνοικίες (π.χ. Νέα Λιόσια). Πρέπει να τονίσουμε πως στόχος είναι όχι μόνο να αποχωρήσουν από τις καλές περιοχές οι νεόπτωχοι, αλλά και να μην διαθέτουν καν προσπέλαση. Έτσι ο μαγικός οδικός άξονας χωρίζει την Τζουτζιάνα στα δύο, δυσχεραίνοντας τη μετακίνηση από τις περιφερειακές περιοχές. Η κίνηση είναι, σχετικά, άνετη μόνο σε οποίους κατοικούν σε μικρή απόσταση από τον άξονα. Είναι αξιοσημείωτο ότι το νέο τζουτζιανό μετρό που κατασκευάζεται (και το οποίο φυσικά η ράτσα δε θα χρησιμοποιεί) θα ανακουφίζει την κίνηση γύρω από το καλό κέντρο, δηλαδή η πλέμπα θα κινείται υπογείως και μαζικώς χωρίς να ενοχλεί. Το μετρό σχεδιάστηκε χωρίς περιφερειακό δακτύλιο, κάτι πρωτοφανές για ανάλογο σύστημα, και παραδόξως δε φτάνουν οι γραμμές στις πιο φτωχές και πολυπληθείς συνοικίες, δηλαδή η πλέμπα της πλέμπας (που δε διαθέτει ούτε καν αυτοκίνητο) αποκλείεται από την υπόλοιπη πόλη. Ακόμα σχεδιάζεται μια τεράστια λεωφόρος που θα περνάει πάνω από την πόλη (π.χ. λεωφόρος Σταυρού - Ελευσίνας) συνδέοντας το βορρά και το νότο περιφερειακά. Η λεωφόρος θα εξυπηρετεί αποκλειστικά τη ράτσα μια και η πλέμπα απλώς δε θα μπορεί να πληρώνει τα υπέρογκα διόδια που θα υπάρχουν.

Με λίγα λόγια το σχέδιο προβλέπει τη δημιουργία μέσα στην επόμενη δεκαετία μιας θαυμάσιας νέας πόλης, στην οποία η ράτσα θα κινείται άνετα και δημιουργικά. Η χρηματοδότηση του όλου σχεδίου θα γίνει από το κράτος και ο λαός της Τζουτζίας, πεπεισμένος από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, θα επιδοκιμάσει την όλη προσπάθεια. Αυτό που δε γνωρίζει η πλέμπα είναι ότι στη νέα αυτή όμορφη πόλη δε θα έχει πρόσβαση, είτε οδική είτε καν οικονομική, καθώς η ζωή, ακόμα και η διασκέδαση εκεί, θα είναι απλησίαστες.

Το σχέδιο φυσικά εκτελείται με την άριστη συνεργασία πολιτικών και δημοτικών αντρών, είτε γιατί αυτοί ανήκουν στη ράτσα είτε γιατί επιδιώκουν (και τους έχει υποσχεθεί) την εύνοιά της. Ακόμα το σχέδιο το στηρίζει μια πολυάριθμη τάξη πολιτών που διαθέτει οικονομική άνεση και ακολουθεί πειθήνια τη ράτσα. Οι πολίτες αυτοί δεν είναι πραγματικά αρεστοί στη ράτσα, τους αποδέχονται όμως γιατί χρησιμεύουν σαν ενδιάμεσο στρώμα πίεσης και επιρροής και, αν χρειαστεί, άμυνας.

Το σχέδιο τελικά θα πετύχει; Ποιος ξέρει; Πάντως μέχρι τώρα ελάχιστα ανάλογα σχέδια έχουν αποτύχει. Αλλά τελικά όλα αυτά συμβαίνουν στην Τζουτζία. Προφανώς και δεν πρέπει να μας απασχολούν ιδιαίτερα, η δική μας χώρα έχει άλλου τύπου προβλήματα, η δική μας χώρα ακόμα δεν έχει αποφασίσει ποιοι την κυβερνούν.