Ρε, μετά από μια τέτοια πενταήμερη, πιστεύετε πως είναι δυνατόν κάποιος να διαβάσει ή έστω να κάνει οτιδήποτε που δεν θέλει; Εμένα πάντως άλλαξε η ζωή μου μετά την πενταήμερη (από το κακό στο χειρότερο). Άσε που έβαλα και δαχτυλίδι...Και μετά την πενταήμερη ήρθαν καπάκι οι διακοπές του Πάσχα. Δηλαδή από τις 29 Μαρτίου το απόγευμα έως τις 22 Απριλίου το πρωί καθόμουν. Χαλαρά!

Οπως πάντα βέβαια να μην ξεχάσω να συμπεριλάβω τον πρόλογο μια...

Α! Να μην ξεχάσω να σας το πω και αυτό... Οσοι θέλετε να μπείτε στη λίστα ανεκδότων μου (στέλνω ένα ανεκδοτάκι κάθε μέρα ή σχεδόν κάθε μέρα σε όποια e-mail διεύθυνση θέλετε), δηλώστε συμμετοχή στέλνοντάς μου μήνυμα προς firefly@hol.gr με subject "GR-HUMOR SUBSCRIBE". Τσάμπα είναι.

Και μετά από όλα αυτά, ας μπούμε στο ψητό... Οχι, Οβελίξ, δεν είναι γουρουνόπουλο... Οχι, ούτε Ρωμαίος είναι! Και μια που αφιερώνω σχεδόν κάθε στήλη σε ένα πρόσωπο, αυτή τη φορά η στήλη είναι προς τιμή του Μάρκου Σεφερλή, του περιβόητου ταξιτζή με το τρομερό χιούμορ και την ανεπανάληπτη ετοιμολογία του. Και αυτή τη φορά, δεν είναι τσαπατσούλικη δουλειά όπως στο προηγούμενο τεύχος, λόγω πίεσης και προσωπικών προβλημάτων (ενισχύστε με οικονομικά όσοι έχετε λεφτά για πέταμα).

Μια γυναίκα της οποίας ο άντρας είναι επαγγελματίας οδηγός φορτηγού τεραστίου μεγέθους (κοινώς: νταλικέρης) έχει μπάσει στο σπίτι της τον εραστή της και ενώ είναι πάνω στη φάση όπου η κάμερα μας δείχνει κάτι παντελόνια πεταμένα από 'δώ κι από 'κει, χτυπάει η πόρτα: "Γυναίκαααα, ο Τάσος είμαι. Ανοιξε." Πανικόβλητος ο θερμόαιμος εραστής αρχίζει να μαζεύει ρούχα, εσώρουχα και λοιπά αποδεικτικά στοιχεία της παρουσίας του και κρύβεται στη ντουλάπα. Η γυναίκα πάει και ανοίγει στον Τάσο: "Πωπω ρε γυναίκα, ξέχασα το πορτοφόλι μου. Κοίτα να δεις από τι πράγματα χάνω τη μέρα μου..." Κάπου εκεί, ο τύπος στην ντουλάπα αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι μόνος του εκεί μέσα αλλά με τον γιο της γυναίκας.
- Πώπω... πολύ σκοτάδι εδώ μέσα, αδερφάκι μου, λέει ο πιτσιρικάς.
- Σσσστ! Κάνε ησυχία!
- Μα γιατί; Εγώ είμαι παιδί και θέλω να φωνάξω!
- Οχι, όχι! Μηηη!
- Χμ... Τι κερδίζω άμα δεν φωνάξω;
- Να, πάρε δύο χιλιάρικα.
- Μόνο δύο;
- Τόσο έχω μόνο...
- Καλά τότε, άσε... Πάρτε πίσω και εγώ θα φωνάξω.
- ΟΧΙ! Περίμενε. Για κοίτα... όλως τυχαίως βρήκα άλλα 20 χιλιάρικα στην τσέπη μου.
- Α ωραία... Μου έφυγε η όρεξη για φωνές.
Οταν τελικά αποχωρεί ο σύζυξ, ο εραστής την κάνει μουλωχτά από την πίσω πόρτα. Την άλλη μέρα πάει μάνα και γιος για ψώνια. Σε ένα παιχνιδάδικο, βλέπει ο γιος ένα ποδήλατο BMX και του γυαλίζει το μάτι. Μπαίνει μέσα και το αγοράζει με τα 20 χιλιάρικα από την προηγούμενη μέρα. Η μητέρα του, βλέποντας το γιο της να πληρώνει για το ποδήλατο αρχίζει την ανάκριση Α' πρώτου βαθμού:
- Που τα βρήκες;
- Δε σου λέω.
- Που τα βρήκες ρε;
- Ζε σου λέω.
Βλέποντας ότι δεν πρόκειται να βγάλει άκρη, αποφασίζει να τον πάει στην εκκλησία για να τον βάλει στον ίσιο δρόμο του Θεού μπας και πει τίποτα στον εξομολογητή. Μπαίνει ο μπόμπιρας στο εξομολογητήριο, ένα σκοτεινό δωματιάκι σε μια γωνίτσα...
Πιτσιρικάς: Πώπω... πολύ σκοτάδι εδώ μέσα, αδερφάκι μου.
Παπάς: Μην αρχίζεις! Δεν έχω άλλα λεφτά!

Πάει ένας τύπος στο καζίνο και ενώ παίζει μπλακ τζακ και έχει χεριά με σύνολο 13, πιάνει κουβέντα με τον dealer για το κατά πόσο πρέπει οι παίκτες να αφήνουν φιλοδώρημα στους dealers:
- Οταν έχω κακό φύλλο, ο dealer δεν έχει σχέση με αυτό, έτσι;
- Ναι.
- Τότε γιατί όταν έχω καλό φύλλο, έχει σχέση ο dealer;
- Γιατί αυτός στο έδωσε! 1/4ταν πας στο εστιατόριο και σου αρέσει το φαγητό δεν αφήνεις φιλοδώρημα στο σερβιτόρο; 1/4μως ουσιαστικά, ο σερβιτόρος δεν έχει σχέση με το φαγητό.
- Ναι, αλλά ο σερβιτόρος μου φέρνει ότι παραγγείλω. Πιάσε ένα οκτώ!

Απορία συντάκτου: Γιατί στα μαθηματικά λέμε οξεία τη γωνία που είναι ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ από 90 μοίρες και αμβλεία τη γωνία που είναι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ από 90 μοίρες, ενώ όταν μιλάμε για προβλήματα και λέμε π.χ. ότι το πρόβλημα οξύνθηκε, εννοούμε ότι ΜΕΓΑΛΩΣΕ ενώ όταν λέμε ότι αμβλύνεται εννοούμε ότι ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ; (πραγματικά μία απορία που έχω χρόνια...)

Στο σχολείο, λέει η δασκάλα στα παιδιά να πούνε μια φράση με το ρήμα μουλιάζω. Σηκώνεται η Αννούλα:
- Την Τρίτη πήγαμε για μπάνιο αλλά εγώ κάθισα μόνο μισή ώρα μέσα στη θάλασσα γιατί μούλιασα.
- Μπράβο, Αννούλα. Πολύ ωραία.
Ο Κωστάκης:
- Χθες έκανα μπάνιο και όταν βγήκα από τη μπανιέρα ήμουν μουλιασμένος.
- Μπράβο Κωστάκη. Πολύ καλά.
Και ο Τοτός: (μα καλά, μόνο τρία παιδιά υπάρχουν σε αυτή την τάξη;)
- Χθες πήγαμε στην παραλία γιατί είχε πολύ ήλιο. Εγώ όμως βαριόμουν και ήθελα να φύγουμε αλλά οι γονείς μου ήθελαν να κάτσουν, οπότε ξάπλωσα στην άμμο με τον ήλιο από πάνω που μου 'λιαζε τ' αρχίδια.

Είναι ένα ζευγάρι που έχει πρόβλημα διάρκειας στο κρεβάτι. Ο άντρας δηλαδή φταίει που είναι πολύ γρήγορος (άτιμη φεμινιστική κοινωνία) αφού μετά βίας φτάνει τα 3 λεπτά. Μια μέρα που πάνε στο zoo (κοινώς: ζωολογικό κήπο, αλλά το γράφω έτσι χάριν συντομίας - τι συντομίας δηλαδή που πρέπει να γράφω και άλλες 15 λέξεις επεξήγηση από δίπλα) αρχίζει η ξεναγός τη δουλειά της:
- Αυτός είναι ο Αφρικανικός Ελεφας. Μοναδικός στο είδος του αφού η σεξουαλική του ζωή είναι πλούσια μιας και η σεξουαλική του πράξη μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 24 ώρες.
Με το που το ακούει αυτό η γυναίκα του άντρα (αυτό το φαινόμενο λέγεται λεκτικός πλεονασμός - ακούτε για να μαθαίνετε) γυρνάει στον σύζυγο:
- Τα βλέπεις; Τα βλέπεις;
Παρακάτω, αρχίζει πάλι η ξεναγός:
- Αυτός είναι ο Ασιατικός Ρινόκερος που εκτός των άλλων, έχει πλούσια σεξουαλική ζωή αφού η πράξη του μπορεί να κρατήσει μέχρι και 10 ώρες.
Γυρνάει η γυναίκα πάλι στο σύζυγο:
- Τα βλέπεις; Ε; Τα βλέπεις;
Μετά από λίγο φτάνουν μπροστά από ένα ζαρκάδι.
- Αυτό είναι το νοτιοευρωπαϊκό ζαρκάδι που εκτός των άλλων, κινδυνεύει να εξαφανιστεί αφού δεν αναπαράγεται μιας και η σεξουαλική του πράξη κρατάει το πολύ 5 δευτερόλεπτα, χωρίς σχεδόν καμία πιθανότητα σύλληψης.
Αυτή τη φορά γυρνάει ο άντρας στη γυναίκα με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά:
- Τα βλέπεις; Ε; Τα βλέπεις;
Και γυρνάει η γυναίκα και λέει:
- Το κέρατο όμως το βλέπεις;

Σε μια αίθουσα δικαστηρίου ενώ εκδικαζόταν αίτηση διαζυγίου:
- Εγού κύριε πρόεδρε, ως γνουστών έβουσκα τα προύβατα εδού κάτου και ξαφνικά ακούου ένα θόρυβο μέσα στα πουρνάρια. Πάου κατά 'κεί και τι να δώ; Ο κύριος Παπ'δόπουλος με την Παπ'δοπούλου γαμιόντουσαν.
- Εεεπ! Τι λόγια είναι αυτά, πετιέται ο πρόεδρος. Σας παρακαλώ μάρτυς. Σεβασμός στο δικαστήριο. Η πρακτικολόγος να το διαγράψει από τα πρακτικά και να επαναληφθεί η κατάθεση με πιο κόσμιες λέξεις. Για παράδειγμα, συνουσιαμός.
- Μάλιστα κύριε Πρόεδρε. Λοιπόν, ως γνουστών έβουσκα τα προύβατα εδού κάτου και ξαφνικά ακούου ένα θόρυβο μέσα στα πουρνάρια. Πάου κατά 'κεί και τι να δώ; Ο κύριος Παπ'δόπουλος με την Παπ'δοπούλου συνουσιάζουνταν. Ξανακοιτάω καλύτερα και τι να δω; Γαμιόντουσαν!

Φανταστείτε τώρα τον Πάπα σε περιοδεία στο Αμέρικα με τη χλιδάτη λιμουζινάρα του. Εκεί που πήγαινε από πόλη σε πόλη και περνούσε από κάτι κωλοχώρια που ούτε ο Clinton δεν τα ήξερε, τον βαράει στο κεφάλι η ιδέα να οδηγήσει τη λιμουζίνα αυτός και να βάλει το σωφέρ πίσω. Οχι τίποτα άλλο, αλλά άμα δεν του ερχόταν κι αυτή η έρμη η ιδέα δεν είχαμε ανέκδοτο αυτή τη στιγμή... Χμ... και ίσως να είχαμε ένα χώρο κενό εδώ για διαφημίσεις. Και θα έπαιρνα ποσοστά. Γαμώτο. Πάλι χάσαμε το σπόνσορα. Anyway, συνεχίζουμε με το ανέκδοτο. Εκεί που οδηγούσε με το κοντέρ να πιάνει φωτιά, ακούει σειρήνες πίσω του. Γυρνάει και τι να δει; Τον Κύριο Παπαδόπουλο και την Κυρία Παπαδοπούλου από το προηγούμενο ανέκδοτο! Οχι, όχι! Γυρνάει και βλέπει έναν αστυνομικό με τη μοτοσικλέτα του, μια Harley άλφα-άλφα (άμα είχε άλλο ένα άλφα θα πούλαγε καρπούζια με τη βούλα). Κατεβάζει κάτι Χριστοπαναγίες στα ιταλικά και κάτι Βαμφακούλο (έτσι δεν είναι το άει γαμήσου στα ιταλικά;) και σταματάει. Ο αστυνομικός, πλησιάζει με αργό βήμα στο παράθυρο του οδηγού και αφού βλέπει τον Πάπα και αντιλαμβάνεται τη γκάφα του και πάει στη μοτοσικλέτα του. Εκεί αρχίζει και καλεί με το CB τον διοικητή του.
- Κύριε διοικητά.
- Ελα.
- Εκανα γκάφα.
- Τι έκανες πάλι;
- Σταμάτησα ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο.
- Ποιόν μωρέ; Το δήμαρχο;
- Οχι! Οχι το δήμαρχο.
- Τον κυβερνήτη;
- Οχι, ούτε ο κυβερνήτης είναι.
- Μη μου πεις τον Πρόεδρο.
- Βασικά δεν ξέρω ακριβώς ποιος είναι αλλά για να σας δώσω να καταλάβετε, έχει τον Πάπα για σοφέρ.

Σκηνικό: Πάρκο με κούνιες και πολλά παιδιά. Ιδανικό μέρος για έναν παιδεραστή. Κατά φωνή ο γνωστός παιδεραστής κύριος Φακεκίντ ο οποίος γλυκοκοιτάζει μια μικρούλα, την Ελένη, ετών 8, ύφος 1.30, πηγαίνει στην γ' δημοτικού, κάνει πιάνο, αγγλικά, γαλλικά και όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει μπαλαρίνα - περιφέρεια: 20, 24, 20.
- Να σου δώσω μια καραμελίτσα να μου πεις το ονοματάκι σου;
- Ναι.
Της δίνει.
- Με λένε Ελένη.
- Ελένη! Πώπω τι ωραίο όνομα. Δε μου λες Ελένη, να σου δώσω άλλη μία να σου χαϊδέψω τα μαλλάκια σου;
- Ναι αμέ.
Της δίνει.
- Να σου δώσω ακόμη μία να σου πιάσω το χεράκι;
- Αμέ, αμέ!
Της δίνει.
- Να σου δώσω άλλη μία να σου χαϊδέψω το μπουτάκι;
- Ρε μπάρμπα, δεν μου δίνεις όλη τη σακούλα να σου πάρω μια πίπα να τελειώνουμε;

Και μια που πιάσαμε τα παπικά, να σας πω και τα άλλα, τα Πασχαλινά που είναι και σχετικά πρόσφατα:
Το κλασσικό:
Φέτος δεν κάνουμε Πάσχα. Βρέθηκε το πτώμα.

Και άλλα:
- Χριστός Ανέστη!
- Μαγκιά του.

- Χριστός Ανέστη!
- Ναι, τον είδα κι εγώ.

- Χριστός Ανέστη!
- Και ο Αληθός αναστήθηκε.

Και το φετινό number one:
- Χριστός Ασβέστη!

Και ενώ άλλοι προσεύχονται στον ελεήμονα Θεό για να πετύχουν στη ζωή τους (πριν ή μετά θάνατο), άλλοι βγάζουν τους δύο πιο απλούς κανόνες που πρέπει να ακολουθήσει κανείς για να ζήσει ζωή χαρισάμενη:
1. Ποτέ μη λες στους άλλους τα μεγάλα σου μυστικά

Μπαίνει μια υπέροχη ξανθιά με τις τελειότερες καμπύλες που έχει δει ποτέ ανθρώπινο μάτι σε ένα μπαρ και φωνάζει στο νέγρο μπάρμαν: "Αγάπη, έλα λίγο να σου πω". Ο μπάρμαν, ως τότε έκανε την κλασική του δουλειά: γυάλιζε τον πάγκο με το κλασικό πανάκι στο χέρι. Σηκώνει το βλέμμα, κοιτάζει την ξανθιά και σκέφτεται "Αυτός ο μουναρομούναρος εμένα φωνάζει;". Ξαναφωνάζει η ξανθιά: "Αγάπη, μα έλα λίγο να σου πω κάτι..." με ναζιάρικο ύφος. Ο μπάρμαν φτιάχνει το μαλλί, ισιώνει τα φρύδια, ρίχνει και μια ροχάλα για να καθαρίσει ο λαιμός του και την πλησιάζει με πεποίθηση ακαταμάχητου γόη: "Τι θα ήθελες κούκλα;". Και αυτή: "Αγάπη, πιάσε μια μπύγα σε παγακαλώ!"

- Πόσοι λευκοί αστυνομικοί χρειάζονται για να σπρώξουν ένα μαύρο να πέσει από τις σκάλες;
- Κανένας. Έπεσε μόνος του.

Ενας μαύρος λέει σε ένα άσπρο:
Εγώ...
όταν γεννήθηκα ήμουν μαύρος.
όταν μεγάλωσα ήμουν μαύρος.
όταν κάθομαι στον ήλιο είμαι μαύρος.
όταν κρυώνω είμαι μαύρος.
όταν τρομάζω είμαι μαύρος.
όταν πεθάνω είμαι μαύρος.
Εσύ...
όταν γεννήθηκες ήσουν ροζ.
όταν μεγάλωσες ήσουν άσπρος.
όταν κάθεσαι στον ήλιο είσαι κόκκινος.
όταν κρυώνεις είσαι μπλε.
όταν τρομάζεις είσαι κίτρινος.
όταν αρρωσταίνεις είσαι πράσινος.
όταν πεθάνεις είσαι γκρι.
ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ ΕΜΕΝΑ ΕΓΧΡΩΜΟ;

Σκηνίκο: American bar με ένα ναύτη σε μια γωνία να χαμουρεύεται με μια ξανθούλα, ένα άλλο ζευγάρι να χορεύει και το juke-box να παίζει ένα αργό μπλουζ. Πάνω σε αυτή τη φάση κάνει την εμφάνισή του ένας σκληροτράχηλος Πόντιος και λέει στο μπάρμαν: "Johnny Walker". Ο μπαρμαν τον κοιτάει με μισό μάτι και πάει να του βάλει το ποτό του. Του το φέρνει και αυτός το παίρνει στο χέρι του, το κοιτάει καλά - καλά, το μυρίζει και πίνει μια σταλιά. Αμέσως αλλάζει όψη στο πρόσωπό του, και χύνει το ουίσκυ πάνω στο μπαρ με άγριο ύφος λέγοντας με βαριά φωνή "This ain't Jim Beam!"

Ενας φανατικός Ολυμπιακός βρίσκει ένα λυχνάρι στο δρόμο. Το τρίβει και βγαίνει ένα τζίνι:
- Μπορώ να κάνω ότι επιθυμείς, αφέντη, αλλά έχεις μόνο μια ευχή.
- Γιατί μόνο μία;
- Γιατί το καπιταλιστικό σύστημα που επικρατεί στον τόπο σας και με τον πληθωρισμό που δεν λέει να πιάσει το 9%, δεν μπορώ να σου δώσω παραπάνω αφέντη [σ.σ. δεν είμαι απολύτως σίγουρος ότι είπε ακριβώς αυτό αλλά το ανέκδοτο είναι τόσο παλιό που τα αρχαία κείμενα βρέθηκαν κατεστραμμένα και ακόμη προσπαθούμε να τα αποκαταστήσουμε]
- Καλά. Χμ... Θέλω να αναστήσεις την καημένη τη μανούλα μου που πέθανε σε τροχαίο πέρυσι.
- Τροχαίο; Ανάσταση; Απαπαπαπαπά, αυτά είναι έργα του Παντοδύναμου. Δεν κάνω εγώ τέτοια πράγματα. Κάνε άλλη ευχή.
- Χμ... Καλά, τότε θέλω να κερδίσει φέτος ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα.
- Πώς είπες τη λέγανε τη μανούλα σου;

- Γιατί στην Αγγλία τρελλάθηκαν οι αγελάδες;
- Γιατί τους πιάνουν τα βυζιά συνέχεια και τις γαμάνε μια φορά το χρόνο.

- Τι είπε η αγελάδα στο αρνί για το Πάσχα;
- Παίξ' το τρελός να γλυτώσεις.
- Ποιο ελληνικό τραγούδι τραγουδάνε οι αγελάδες στην Αγγλία;
- "Κι ας με λένε τρελή..."

Ενας παππούς 85 χρονών δεν μπορεί να μείνει άλλο πλέον με τα παιδιά του στο σπίτι τους γιατί το καπιταλιστικό σύστημα τους ανάγκαζε να λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι, μη μπορώντας να σταθούν κοντά στον καημένο παππούλη. Οπότε ο γιος παίρνει την πρωτοβουλία να πάει τον πατέρα του σε ένα γηροκομείο.
Μετά την πρώτη νύχτα, ντρρρρριιιιν το τηλέφωνο στο σπίτι του γιού:
- Γιε μου σε ευχαριστώ. Εδώ που με έφερες είναι παράδεισος. Ξύπνησα σήμερα το πρωι με μια κάβλα άλλο πράμα σου λέω. Αμέσως με το που το είδε η νοσοκόμα μου πήρε ένα τσιμπούκι για να μου φύγει. Σου λέω καταπλητική εξυπηρέτηση.
Ο γιος χαιρόταν που περνούσε καλά ο πατέρας του και αφού τα είπαν για λίγο έκλεισαν το τηλέφωνο.
Μετά από κάνα τρίωρο, ντρρρρριιιιν, το κινητό τηλέφωνο του γιου:
- Γιε μου, έλα να με πάρεις από εδώ. Είναι κόλαση! Εκεί που περπατούσα στο διάδρομο γλύστρησα και έπεσα κάτω και ήρθε ένας αράπης να με σηκώσει. Αλλά αντί να με σηκώσει μου έκανε πισοκολλητό και πονάω. Ελα να με πάρεις αμέσως.
- Κάτσε ρε πατέρα το πρωι άλλα μου έλεγες. Εκείνη η νοσοκόμα που σου πήρε το τσιμπούκι...
- Δεν καταλαβαινεις μου φαίνεται. Παιδί μου, εγώ μια φορά το χρόνο έχω κάβλες αλλά πέφτω κάτω τέσσερις φορές τη μέρα.

Ενας παππούς και μια γιαγιά σε ένα ΚΑΠΗ γνωρίζονται και τα φτιάχνουν (σα δε ντρέπονται - στην ηλικία τους). Περνάνε πολύ ωραίες στιγμές μαζί ακόμη και στο κρεβάτι, μόνο που εκεί λόγω μειωμένης αντοχής περιορίζονται στο αγγίζειν. Ωσπου μια μέρα εντελώς ξαφνικά γυρνάει ο παππούς στη γιαγιά και λέει ότι πρέπει να χωρίσουν επειδή τα έφτιαξε με μια άλλη. "Και τι έχει αυτή παραπάνω από μένα;", παραπονιέται η γριά. Και γυρνάει ο παππούς με ένα χαμόγελο και της λέει "Πάρκινσον."

Και τώρα.. η στιγμή που όλοι περιμένατε. Ο ανεπάληπτος Δεκάλογος του root σε πρώτη αποκλειστική εμφάνιση στο Διαδίκτυο:

    Οι δέκα εντολές του root.

 1. Εγώ ειμί ο root, Κύριός σου ουδείς άλλος εστί πλην Εμού.
 2. Ουκ επικαλεσθείς τον root επί ματαίω.
 3. Ου κλέψεις password από τον πλησίον σου.
 4. Ου φονεύσεις process του πλησίον σου.
 5. Ουκ επιθυμίσεις την άσκηση του πλησίον σου.
 6. Τίμα τις parent processes σου.
 7. Ου παίξεις με το IRC, ότι θα σε κάνω ban.
 8. Ουκ επιθυμίσεις μεγαλύτερο quota.
 9. Ου τρέξεις Netscape, ότι τρώει CPU.
10. Ουκ επιθυμίσεις editor πλην του vi.

Θέλω να πεθάνω ήρεμα, στο ύπνο μου, σαν τον παππού μου. Οχι πανικοβλημένος σαν τους επιβάτες του.

Ρε, τα νέα τα μάθατε; Για να γιορτάσουν τις εκατό ημέρες επιτυχημένες ημέρες διακυβέρνησης της χώρας από τον Σημίτη, κυκλοφόρησε γραμματόσημο. Το κακό όμως είναι ότι δεν κολλάει στον φάκελο. Ο λόγος; Ολοι το φτύνουν από τη λάθος μεριά.

- Γιατί οι άντρες είναι έξυπνοι ενώ οι γυναίκες μιλάνε πολύ;
- Γιατί οι άντρες έχουν δύο κεφάλια ενώ οι γυναίκες έχουν δύο ζευγάρια χείλη.

Ενας Πόντιος συναντά ένα φίλο του μετά από πολλά χρόνια:
- Χάρη, τι γίνεσαι ρε;
- Ωπ! Γιωρίκα, τι γίνεσαι ρε; Καλά;
- Που εξαφανίστηκες όλα αυτά τα χρόνια;
- Ήμουν στην Αμερική ρε. Σπούδαζα λογική.
- Λογική; Εννοείς λογιστική.
- Οχι ρε. Λογική.
- Μπα; Και τι είναι αυτό;
- Να σου εξηγήσω. Για παράδειγμα: Εχεις πηγάδι;
- Ναι.
- Ωραία. Αυτό σημαίνει ότι σου αρέσει το νερό.
- Ναι....;
- Άρα σου αρέσει η θάλασσα.
- Ναι!
- Άρα σου αρέσουν και τα γκομενάκια στην θάλασσα με τα μαγιώ.
- Ναι μωρέ!
- Άρα είσαι ετεροφυλόφιλος.
- Καλα μιλάμε δεν παίζεσαι. 1/4λα αυτά τα λέει η λογική;
- Ναι.
- Καλά μιλάμε για μεγάλη επιστήμη.
- Ναι, ναι... Τέλος πάντων πρέπει να πηγαίνω τώρα γιατί έχω μια δουλειά. Πάρε κάνα τηλέφωνο καμιά μέρα να βγούμε, ε;
- Ναι, θα πάρω.
Την άλλη μέρα ο Γιωρίκας πάει με τον Κωστίκα για καφέ:
- Ρε τον θυμάσαι το φίλο μου το Χάρη;
- Ναι ρε, τον ψηλό.
- Αυτόν. Ηταν στην Αμερική και σπούδαζε.
- Μπα; Τι σπούδαζε;
- Λογική.
- Λογική; Τι είναι αυτό;
- Άντε ρε στουρνάρι. Δεν ξέρεις τι είναι η λογική. [σ.σ. κλασικό παράδειγμα ενός από τα τόσα υπερεγωιστικά συμπλέγματα που με τόση σαφήνεια μας περιέγραψε ο Σίγκμουντ Φρόυντ] Να σου δώσω ένα παράδειγμα να καταλάβεις... Εχεις πηγάδι;
- Οχι.
- Άντε μωρή παλιαδελφή!

Στην κεντρική πλατεία ενός χωριού ήταν δύο αγάλματα. Ένα αντρικό και ένα γυναικείο. Επειδή λοιπόν τα αγάλματα αυτά ήταν πολύ αγαθά και θεοσεβούμενα, μια μέρα ο Θεός έστειλε έναν άγγελο να τους πραγματοποιήσει μια ευχή. Αυτά απο κοινού αποφασίσαν ότι θα ήθελαν μισή ώρα μόνα τους, ύστερα από αιώνες απόλυτης ακινησίας. Κοιτάχτηκαν ντροπαλά στα μάτια και προχωρήσαν προς κάτι θάμνους. Μέσα σε δευτερόλεπτα ολόκληρη η πλιάδα των θάμνων εκεί άρχισε να σείεται στο ρυθμό τους. Μετά από δεκαπέντε λεπτά, τα αγάλματα επέστρεψαν μπροστά στον άγγελο. "Εχετε ακόμη δεκαπέντε λεπτά", τους είπε ευγενικά. Και τότε γυρνάει ο άντρας στη γυναίκα και λέει "Ωραία, σειρά σου να κρατάς το περιστέρι ενώ εγώ θα χέζω πάνω του."

Ενας κυνηγός γυρίζει στο σπίτι του με ένα λαγό. Η γυναίκα του τον μαγειρεύει και όλη η οικογένεια τρώει το λαγό. Μετά από δυο ώρες:
- Μπαμπά, μπαμπά! Εκεί που κατουρούσα βγήκαν σκάγια.
- Πώπω, θα ξέχασε η γυναίκα να βγάλει τα σκάγια από το λαγό. Υπομονή παιδί μου, θα περάσει.
Μετά από λίγο ο άλλο γιος:
- Μπαμπά, μπαμπά! Εκεί που κατουρούσα βγήκαν σκάγια.
- Ναι, το ξέρω. Τι να κάνουμε, ξέχασε η μητέρα σας να βγάλει τα σκάγια από το λαγό.
Και τέλος ο μεγάλος ο γιος:
- Μπαμπά, μπαμπά!
- Ναι, ξέρω. Εκεί που κατουρούσες βγήκαν σκάγια.
- Καμία σχέση! Εκεί που τον έπαιζα, σκότωσα τον παππού.

Ενας κυνηγός και ένας ψαράς ανταλλάζουν ιστορίες και κατορθώματα. Λέει ο ψαράς:
- Προχθές, εκεί που ψάρευα έπιασα ένα ρόφο 49 μέτρα. - Ελα ρε μαλάκα μου. Κόψε την πλάκα. Ρόφος τόσο μεγάλος; - Σου ορκίζομαι! Τον μέτρησα και ήταν 49 μέτρα. Οχι 50, ούτε 48. 49 ακριβώς! - Καλά αφού ορκίζεσαι σε πιστεύω. Κι εγώ που λες προχθές που πήγα κυνήγι, βλέπω ένα λαγό, τον κυνηγάω και τον βλέπω δίπλα σε ένα θάμνο. Πυροβολάω και ακούω κάτι φωνές. Πάω κοντά και τι βλέπω; [σ.σ. Οχι, δεν βλέπει τον κύριο Παπαδόπουλο] Ενας τύπος έχεζε και τον είχα σκοτώσει. Τι να κάνω, τι να κάνω αρχίζω να τον θάβω αλλά σε μια φάση βλέπω ένα ζευγαράκι να με κοιτάει. Τι να κάνω, για να μη με καρφώσουν τους σκοτώνω και αυτούς και κάνω ένα μεγάλο τάφο. Λίγο πριν τους βάλω μέσα, βλέπω ένα πουλμαν με παιδάκια να με βγάζει φωτογραφίες. - Ε, όχι και τα παιδάκια ρε αθεόφοβε! - "Οχι και τα παιδάκια", ε; Αν δεν κόψεις μέτρα από το ρόφο, τους γάμησα τη μάνα!

Τρείς άντρες πεθαίνουν και πάνε στον παράδεισο. Εκεί ο Άγιος Πέτρος παίρνει τον καθένα ξεχωριστά για να δει αν κάνουν για τον παράδεισο. Ρωτάει τον πρώτο πώς πέθανε και αυτός του λέει:
- Υποπτευόμουν ότι η γυναίκα μου με απατούσε όποτε είπα να γυρίσω νωρίς σπίτι μια μέρα για την πιάσω επ' αυτοφόρω. 1/4ταν μπήκα στο σπίτι, αυτή ήταν στο μπάνιο. Έψαξα παντού να βρω τον τύπο αλλά τίποτα ώσπου βγήκα στο μπαλκονι. Εκεί, τον βλέπω να κρέμεται από την άκρη του μπαλκονιού. Πήγα κι έφερα ένα σφυρί και άρχισα να κτυπάω τα δάχτυλά του για να τσακιστεί αλλά ο κωλόφαρδος έπεσε σε κάτι θάμνους και ήταν ακόμη ζωντανός. Οπότε σέρνω κι εγώ το ψυγείο και του το πετάω στο κεφάλι. 3/4στερα όμως επειδή είχα τύψεις αυτοκτόνησα.
Ο δεύτερος τύπος λέει στον Αγιο Πέτρο:
- Εγώ ήμουν στο μπαλκόνι μου και όπως κοιτούσα κάτω ζαλίστηκα και έπεσα. Ευτυχώς όμως, πιάστηκα από το μπαλκόνι του από κάτω μου. Αυτός όταν με είδε, όμως, άρχισε να με βαράει με ένα σφυρί για να πέσω στο κενό. Τελικά έπεσα αλλά δεν πέθανα. Μέχρι να καταλάβω τι έγινε, είδα ένα ψυγείο νά πέφτει πάνω μου σκοτώνοντάς με επί τόπου.
Και ο τρίτος τύπος:
- Φαντάσου τώρα σκηνικο: Κρύβομαι μέσα σε ένα ψυγείο...

Στον πόλεμο, λέει ο στρατηγός στον πιο ικανό του ανιχνευτή να δει πόσοι είναι οι εχθροί. Φέυγει ο ανιχνευτής και μετά από δύο μέρες επιστρέφει με την αναφορά.
- Πόσοι ήταν; Τους μέτρησες;
- Ναι. Είναι 504.
- 504; Τι λες ωρέ θηρίο! Και πώς είσαι τόσο σίγουρος;
- Ε, είναι τέσσερις μπροστά και καμιά πεντακοσαριά από πίσω.

Πάει ο Σημίτης στην Αμερική και συναντιέται με τον Κλίντον:
- Γειά σου Μπιλ. Τι χαμπάρια; Σού 'φερα και δυο κιλά φέτα από το χωριό.
- Να 'σαι καλά ρε Κωστή. Ολα καλά εδώ, αλλά εκεί μαθαίνω ότι έχετε προβλήματα... πάλι!
- Ε, ναι μωρέ. Για όλα φταίνε οι υπουργοί μου.
- Οι υπουργοί σου; Γιατί δεν τους αλλάζεις;
- Να τους αλλάξω, αλλά ποιούς να βάλω.
- Κάποιους πιο έξυπνους.
- Δηλαδή;
- Κοίτα για να καταλάβεις πως να διαλέγεις υπουργούς. (Φωνάζει τον Κρίστοφερ) Δε μου λε ρε Κρίς, ποιος είναι ο αδερφός της αδερφής σου και γιος του πατέρα σου;
- Εγώ βέβαια, απαντά ο Κρίστοφερ.
- Είδες;, λέει ο Μπιλ στον Κωστή.
- Οκ, Μπιλ, θα το εφαρμόσω.
Την άλλη μέρα με το που επιστρέφει στην Ελλάδα ο Σημίτης, καλεί τον Άκη.
- Ακη, έλα λίγο που σε θέλω.
- Μάλιστα Κε Πρωθυπουργέ (με το γνωστό ύφος του).
- Για πες μου σε παρακαλώ: Ποιός είναι ο αδερφός της αδερφής σου και γιός του πατέρα σου;
- Εεεε... κοιτάξτε, έχω μια δουλειά τώρα. Να ξαναπεράσω σε 5 λεπτά να σας πω;
- Εντάξει.
Πάει ο Ακης μέσα και παίρνει τηλέφωνο τον Λαλιώτη.
- Ρε, άκου τι με ρώτησε ο Σημίτης: Ποιός είναι ο αδερφός της αδερφής μου και γιος του πατέρα μου;
- Ωχ, τι κουφό είναι αυτό; Για κάτσε να πάρω τον Βενιζέλο να μας απαντήσει. Δεν μπορεί, μορφωμένος άνθρωπος, θα ξέρει.
Παίρνει ο Λαλιώτης το Βενιζέλο:
- Ρε, άκου τι είπε ο Κώστας στον Άκη: Ποιός είναι αδερφός της αδερφής σου και γιος του πατέρα σου;
- Εγώ φυσικά, λέει ο Βενιζέλος.
- Α, ωραία. Θενξ ρε.
Παίρνει ο Λαλιώτης τον Άκη:
- Ολα, τον βρήκαμε. Ο Βενιζέλος ήταν.
- Ωραία. Πάω να το πω στον Κώστα.
Ο Ακης στο Σημίτη:
- Κε Πρωθυπουργέ, το ερώτημα που μου θέσατε το επεξεργάστηκα [σ.σ. σε 8086] και βρήκα την απάντηση: Είναι ο Βενιζέλος.
- Τι λε ρε μαλάκα που είσαι εσύ! Ο Κρίστοφερ είναι!

Στην Εκάλη ένας δισεκατομμυριούχος κάνει ένα πάρτυ και καλεί όλη την αφρόκρεμα της Αθήνας. Ενώ το πάρτυ εξελισόταν μια χαρά με τη μουσικούλα του και τα όλα του, γύρω στα μεσάνυχτα ο οικοδεσπότης μαζεύει όλο τον κόσμο γύρω από την πισίνα και αφού σιγουρευτεί ότι όλοι τον ακούνε, λέει:
"Μέσα σε αυτή την πισίνα, έχω σκυλόψαρα από τον Ειρηνικό και κροκόδειλους από τον Αμαζόνιο. Οποιος καταφέρει και τη διασχίσει κατά μήκος, θα κερδίσει 5.000.000 δραχμές."
Αμέσως άρχισαν οι ψίθυροι από τους καλεσμένους, αλλά κανείς δεν κουνιούταν ρούπι. Βλέποντας ότι όλοι δειλιάζουν, αυξάνει το βραβείο σε 20.000.000 δραχμές, αλλά και πάλι κανείς δεν δέχτηκε. Ο λεφτάς όμως δεν ήθελε να του χαλάσουν το κλου της βραδιάς και λέει:
"1/4ποιος το κάνει, θα πάρει 100.000.000 δραχμές καθώς και το κότερό μου με τις 3 κρεβατοκάμαρες και τον μπάτλερ που είναι ομοφυλόφιλος."
Αμέσως, ακούγεται ένα ΣΠΛΑΑΑΑΣ και όλοι κοιτάνε ένα τυπάκο που έπεσε στην πισίνα και αρχίζει να κολυμπάει. Φτάνει στους κροκόδειλους αλλά δεν πτοείται. Ξεφεύγει με κάτι γρατζοιυνιές [σ.σ. όταν λέμε γρατζονιές, μη φανταστείτε και τίποτα το μικρό, λέμε τώρα] και προχωράει για τα σκυλόψαρα. Εκεί παλεύει να ξεφύγει και μένει πολύ ώρα κάτω από το νερό. 1/4λοι έχουν χεστεί απάνω τους μήπως τον έφαγαν τα σκυλόψαρα, αλλά μετά από δύο λεπτά, αυτός βγαίνει στην επιφάνεια και τερματίζει στην άλλη άκρη της. 1/4λοι ξεσπούν σε χειροκροτήματα, ενώ ο κολυμβητής πιάνει τον οικοδεσπότη από το γιακά:
- Φέρε μου τον πούστη.
- Τι; Κάτσε ντε, από αυρίο, να ξημερώσει πρώτα. Πολύ δεν βιάζεσαι.
- ΟΧΙ. ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΠΟΥΣΤΗ ΤΩΡΑ!
- Μα...
- ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΑ! ΦΕΡΤΕ ΜΟΥ ΤΟΝ ΠΟΥΣΤΗ!
- Μα φίλε μου, τα λεφτά και το κότερο με τον πούστη μπάτλερ θα το πάρεις αύριο, παρουσία συμβολαιογράφων κλπ κλπ.
- ΟΧΙ! ΟΧΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΟΥΣΤΗ! ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΠΟΥΣΤΗ ΠΟΥ ΜΕ ΕΡΙΞΕ ΣΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ!