Γη-ΙΝ-α

από το Δ. Παπαγεωργίου-Καλλέα.


Κοντεύουν μεσάνυχτα στα σύνορα του Νότιου Πόλου, αλλά η επαφή που τυχαία είχα με τα πατρικά μου εδάφη της θεσσαλίας με κρατούν ξάγρυπνο κι ας θέλω αύριο να ξυπνήσω νωρίς. Α, ναι ούτε που έφαγα απόψε, παναθεμάσαι Ιντερνέτ, αλλά δε βαριέσαι, ίσως είναι καλύτερα... 6 κιλά έβαλα την πασχαλιά στα Τρίκαλα και μια βδομάδα ακριβώς δω κάτω μόλις και μετά βίας έχασα τα 2...


Τι λέω, μωρέ, πάει παλάβωσα... α ...ναι πάντα περνάω καλά στα Τρίκαλα και γενικά στα τσιπουράδικα της Θεσσαλίας. Ιδιαίτερα εκεί στη Νέα Ιωνία που το περασμένο καλοκαίρι πήγαμε σε 2-3 με το μπάρμπα της Μερσίνας, το Γιώργο Κούτρα. Κάνουν κάτι μεζεδάκια που έτσι μούρχεται να σπάσω το κομπιούτερ με το ΝΕΤ γιατί δεν μπορεί να μου τα φέρει μαζί με τ'άλλα μαντάτα που μου φέρνει απ τον ταλαίπωρο πλανήτη μας.

Ταλαίπωρος αλλά πολύ μ'αρέσει ο πλανήτης μας βρε παιδιά... Όπου κι αν πάω, απ τα Βόρεια της Κίνας, μέχρι τα Βόρεια της Αυστραλίας... τη βρίσκω... Είναι καταπληκτικό να βλέπεις στην 7ωρη διαδρομή Σενγιάνγκ-Τσανγκ τσούνγκ δεκάδες συγκρούσεις, καταπληκτικά τοπία, φράχτες με στεγνές ''καλαμκιές'' σ΄ένα χωριό είδα να έχουν κρεμάσει ένα γάιδαρο και να τον πεταλώνουν... αλλά και το πιο καταπληκτικό είδα δυο γαϊδούρια να σέρνουν μια ολοκαίνουργια... Mercedes.

Ναι, μα το Δία το Θεσσαλό, βρε νετάκιδες, ο Πλανήτης Γη μ'αρέσει, έστω κι αν στην Κορέα (Σεούλ) κόντεψα να λιποθυμήσω απ τη σκορδίλα που μύριζε ολόκληρη η ατμόσφαιρα, έστω κι αν είδα στο Αμπάσσαντορ χοτέλ, όπου έμεινα να σταματάνε τη ντίσκο μόλις μ' αντίκρισαν, να υποκλίνονται μπροστά μου νέοι και γέροι, ενώ δεν είχα συμπληρώσει τα 45 μου, και να μου στέλνουν μια τυφλή καλόγρια να μου κάνει μασάζ τα μαύρα μεσάνυχτα... Και γιατί όλα αυτά; Το έμαθα λίγο πριν αναχωρήσω για το Χονκ Κόνγκ όταν πήγα να πιώ ένα Τζίντζια κοκτέιλ στο μπαρ κι άκουσα τη μπαργούμαν να με ρωτάει ποιας θρησκείας παπάς ήμουν γιατί τα σχολικά τους βιβλία και οι δασκάλοι τους έμαθαν πως όλοι οι λευκοί μουσάτοι είναι... παπάδες...

I like my home Planet... αλλά εκείνο που μ' αρέσει πιο πολύ είναι οι ανεπανάληπτες ομορφιές της Ελληνικής φύσης (όπου μπορεί με τα χορτάρια της να καλύπτει τα δάση των πλαστικών, τα κουτιά των αναψυκτικών και τατσιγαροκούτια που οι νεοέλληνες βάρβαροι πετάνε... very naturale -εμ πως να μάθει τρόπους η νέα γενιά αφού τα σχολεία μένουν κλειστά για 6 και παραπάνω μήνες... και οι γονείς τους χειροκροτούνε τους απεργούς καθηγητές τους...)

Η Ελληνική φύση έχει κάτι το γλυκό, το ερωτικό, το θεϊκό, ή το διαβολικό αν προτιμάτε κάτι που δύσκολα συναντάς σ' άλλες χώρες... Τι θέλω να πω; Αν πάρουμε ένα 4 Χ 4 και περιοδεύσουμε στην Αυστραλία ότι εικόνες είδαμε την πρώτη ώρα του ταξιδιού αυτές θα βλέπουμε 2,3 και παραπάνω βδομάδες να γυρνάμ (με κάποιες παραλλαγές βέβαια για να μη παραξηγηθούμε) Ελάτε στο Λεωνίδιο (πρώτο ποδάρι πελοποννήσου) Κάνατε το μπανάκι σας; ΄Ολα φαίνονται τόσο ήρεμα, τόσο γαληνεμένα που κάνουν τις αισθήσεις σου να αισθάνονται ναρκωμένες...

Είδατε στο χάρτη ότι η Σπάρτη είναι δίπλα και αποφασίσατε να δείτε τη χώρα του Λεωνίδα μέσω του Κοσμά; Ωχ θα νιώσετε ένα άγριο ξεσηκωμό στην αδρεναλίνη σας γιατί το τοπίο είναι σκληρό και απότομο και θα νιώσετε το αίμα να φτάνει με ζόρι στα δάχτυλα που κρατούν το τιμόνι... γιατί το θέαμα κάτω ούτε να το σκέπτεσαι θέλεις, όχι να το βλέπεις. Κι όταν με το καλό καθίσεις για έναν καφέ στον Κοσμάγια να επαναφέρεις το κυκλοφοριακό του σώματός σου στα φυσιολογικά πλαίσια ένα είναι σίγουρο. Η υπόσχεση στον εαυτό σου ότι αυτό το δρόμο δεν θα τον ξαναδιαβείς.

Δύσκολο όμως να πείτε κάτι τέτοιο για τα λημέρια των Ελλήνων θεών στον ΄Ολυμπο, έστω κι αν ο δήμος -ή η Νομαρχία- Λαρίσσης δεν αξιώθηκε να βάλλει ούτε μια επιγραφή στα Τέμπη με τα εκατομμύρια των ντόπιων και ξένων τουριστών που να εξηγεί απλά ότι ''ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΕΩΝ''. Εκεί είναι όλα μαγευτικά. Δεν ήταν τυχαίο το διάλεγμα αυτής της περιοχής από τους παλιούς ΄Ελληνες, για την εγκατάσταση των πρωταγωνιστών της ''καλύτερης θρησκείας που δημιούργησε μέχρι σήμερα ο άνθρωπος'' ...σύμφωνα με έναν εβραίο καθηγητή Αυστραλιανού πανεπιστημίου... Οι παππούδες μας που δε βολεύονταν στην παντοδυναμία του ενός -έστω κιαν μιλάει τη γλώσσα τους- έκαναν μια θρησκεία σούπερ δημοκρατική στα πρότυπα μιας δημοκρατικής κυβέρνησης... αλλά τι κάνω μπήκα σ' ένα θέμα που είναι αδύνατο να το συνεχίσω νηστικός, ξενυχτισμένος και με τα σύννεφα να 'χουν σκεπάσει το Σταυρό του Νότου...

Η συνέχεια των Γη-ΙΝ-ων προσεχώς...


<-- (προηγούμενη σελίδα)

© 1996-97 Περιοδικό ΚυβερνοΓράφοι - Αλέξανδρος Μπούκουρης