ΠΟΙΜΗΣ ΠΕΤΡΟΥ

Από τη Χριστίνα Κιτσάτη

“Έχω ξυρίσει το κεφάλι μου,δε θα με γνωρίσεις.” μου είχε πει στο τηλέφωνο λίγες μέρες πριν… Το βράδυ της συνέντευξης σ'ένα σπίτι πλημμυρισμένο από μουσική είπαμε πολλά.Όχι απαραίτητα για το νέο του λουκ και σίγουρα αρκετά για να γεμίσουν ολόκληρο το περιοδικό,αν τα έγραφα όλα. Σε κάποια στιγμή θυμήθηκα το κασσετόφωνο. “Ποίμη έχω και μια συνέντευξη να σου πάρω.” του είπα γελώντας.Τότε ήταν που άρχισα επίσημα τις ερωτήσεις… Αυτά που κατέγραψα μπορεί να είναι ένα μικρό μέρος όσων είπαμε,είναι όμως νομίζω ουσιαστικά.

Χριστίνα Κιτσάτη: Είσαι από μουσική οικογένεια.Ο πατέρας σου,Θύμιος Πέτρου,ήταν τραγουδιστής των FORMINGS γνωστού συγκροτήματος της δεκαετίας του '60.Πιστεύεις ότι αυτός είναι ο λόγος που αγάπησες τόσο πολύ τη μουσική;

Ποίμης Πέτρου: Το σημαντικότερο είναι ότι μεγάλωσα σ'ένα σπίτι με πολύ μουσική.Βέβαια πρέπει να υπήρχε και το μικρόβιο μέσα μου,το οποίο εξελίχτηκε…

Χ.Κ.: Πριν δυο χρόνια λοιπόν κυκλοφόρησε ο πρώτος σου δίσκος,ο “Καθρέφτης”,η δική σου πρόταση στη δισκογραφία.Τι σου έδωσε αυτός ο δίσκος και τι πήρες απ'τον κόσμο;

Π.Π.: Ο “Καθρέφτης” το ομώνυμο κομμάτι κι όλος ο υπόλοιπος δίσκος ήτανε ένα βάρος που κουβαλούσα απ'το παρελθόν.Ήτανε κομμάτια που είχανε γραφτεί πάρα πολλά χρόνια πριν και έπρεπε να φύγουν απο πάνω μου για να συνεχίσω να κάνω άλλα πράγματα. Ο κόσμος αγάπησε πολύ τη δουλειά…και δε εννοώ ποσοτικά ο κόσμος.Οι άνθρωποι που άκουσαν τη δουλειά και τους άρεσε,την αγάπησαν πραγματικά κι αυτό είναι το σημαντικότερο για μένα.

Χ.Κ.: Εκτός από ερμηνευτής είσαι και συνθέτης των τραγουδιών σου.Ποια από τις δυο ιδιότητες αγαπάς περισσότερο;

Π.Π.: Μου αρέσει περισσότερο να γράφω και να παίζω μουσική… Το τραγούδι είναι …αναγκαίο κακό.Χρησιμοποιώ τη φωνή μου σαν ένα όργανο μέσα στη μουσική μου και γι'αυτό και δε κάνω και πολλές ακροβασίες με τη φωνή μου.Είμαι κάπως συνετός στον τρόπο που τραγουδάω σε σχέση με τα κομμάτια.

Χ.Κ.: Στον δίσκο σου υπάρχει ένα ντουέτο με τον Κώστα Τουρνά.Έχετε συνεργαστεί και σε ζωντανές εμφανίσεις.Πώς είναι ο Κώστας σαν άνθρωπος.

Π.Π.: Καταπληκτικός…Περνάμε πάρα πολύ όμορφα και όταν μου δίνεται η ευκαιρία και κάνει κάποια πράγματα είμαι μαζί του.

Χ.Κ.: Εκτός από τον Κώστα έχεις άλλες φιλίες μέσα από το χώρο σου.

Π.Π.: Με επώνυμο κόσμο όχι…Ξέρω αρκετό κόσμο αλλά εντάξει… μεγάλη λέξη η φιλία για να την πεις. Είναι γενικά δύσκολο να κάνεις φίλους.Κι όσο περισσότερο μπαίνει το ψέμα στις σχέσεις,ειδικά σε χώρους που υπάρχει ανταγωνισμός τόσο δυσκολεύει η επικοινωνία και γίνεται πιο ψεύτικη.

Χ.Κ.: Αν και σε εκφράζουν καλύτερα οι μικροί χώροι πέρισυ επέλεξες να δουλέψεις σ'ενα μεγάλο μαγαζί στην παραλία το “Ποσειδώνιο”.Πώς σου φάνηκε αυτή σου η συνεργασία.

Π.Π.: Δεν ήμουνα εγώ.Κι όποιος ερχόταν να με δει καταλάβαινε…

Χ.Κ.: Σε μια κατ'ιδίαν συνομιλία μας μου είχες πει ότι πιστεύεις ότι έχεις γεννηθεί σε λάθος εποχή.Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό.

Π.Π.: Γιατί από τα μουσικά ακούσματα που έχω από δεκαετία '70 και '80 αισθάνομαι ότι υπήρχε τότε περισσότερη αλήθεια στα πράγματα.Σ'ένα μεγάλο βαθμό μια αυθεντικότητα.Που σημαίνει ότι θα υπήρχε και μεγαλύτερη επαφή μεταξύ των εταιρειών και των τραγουδιστών.

Χ.Κ.: Ναι και πιστεύω πως η αυθεντικότητα ήταν κάτι που χαρακτήριζε γενικότερα εκείνη την εποχή

Π.Π.: Ναι έτσι είναι…

Χ.Κ.: Κι έχει χαθεί δυστυχώς σήμερα…Για να μη μιλάμε όμως μόνο για τα αρνητικά της εποχής μας πες μου τα καλά στοιχεία που διακρίνεις εσύ σ'αυτήν.

Π.Π.: Μας δίνονται πολλές περισσότερες ευκαιρίες να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας.Μας δίνονται περισσότερα ερεθίσματα για να μπορούμε να εξελιχτούμε.Εγώ βλέπω τις καινούριες γενιές παιδιών που έχουν φοβερή αντίληψη…

Χ.Κ.: Η εξέλιξη της τεχνολογίας των computer και το internet είναι καλό βήμα;

Π.Π.: Οτιδήποτε είναι καλό αν χρησιμοποιείται σωστά.

Χ.Κ.: Εσένα τι σε γοητεύει περισσότερο στο internet;

Π.Π.: Mπορώ και παραγγέλνω cd ας πούμε… Ενημερώνομαι και για δισκογραφία,ακούω δείγματα δίσκων… Τι άλλο…Βλέπω το φίλο μου στην Αμερική και με βλέπει κι αυτός με το QuickCam την καμερούλα που έχω και μιλάμε με το CU SeeMe.Αν μου το'λεγες αυτό πριν από τρία χρόνια θα σου λεγα “τι μου λες τώρα…” Βέβαια πρέπει να το ελέγχεις κάποια στιγμή.Εγώ στην αρχή,τον πρώτο χρόνο είχα κολλήσει…

Χ.Κ.: Έχεις αρχίσει καινούριες δραστηριότητες τώρα.Ένα καινούριο studio.Μιλησέ μου λίγο γι'αυτό.

Π.Π.: Έχω φτιάξει μαζί με δυο άλλους συνεταίρους ενα studio.Κάνουμε δισκογραφία,διαφημιστικά για την τηλεόραση κι όλο το βάρος πλέον έχει ριχτεί εκεί…

Αυτός είναι ο Ποίμης Πέτρου…Ένας μουσικός,που σε αντίθεση με τους περισσότερους συναδέλφους του,γράφει κομμάτια που αρέσουν πρώτα απ'όλα στον ίδιο.Παρ'όλα αυτά χαίρεται να βλέπει ανθρώπους που “γουστάρουν” τη μουσική του.(Έτσι ακριβώς δεν το λες Ποίμη;) Συμβαίνει να είμαι ένας απ'αυτούς.Κι επειδή είχα την τύχη ν'ακούσω μερικά από τα καινούρια κομμάτια που γράφει αυτήν την εποχή το λέω με βεβαιότητα.Ο Ποίμης είναι από τους λίγους που έχουν το ταλέντο να κάνουν αξιοπρεπή μοντέρνα μουσική στην Ελλάδα.Μοντέρνα μουσική που δε βάζει όρια στις ηλικίες που θα την ακούσουν όπως συμβαίνει με πολλές παραγωγές του χώρου… Του το 'χω πει και θα το λέω συνέχεια.Μακάρι να υπήρχαν στο χώρο κι άλλες δουλειές σαν τον “Καθρέφτη” κι ακόμα καλύτερες,με κομμάτια σαν κι αυτά που γράφει τώρα…

Επιλέξτε το επόμενο άρθρο που θέλετε να διαβάσετε
επιστροφή στο εξώφυλλο
(c) Κυβερνογράφοι - All rights reserved