ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ 2004 από τον Ξένο Γωγουβίτη.

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Τον Σεπτέμβριο του 1997, στην Λοζάνη, η Αθήνα ήταν και πάλι υποψήφια πόλη. Αυτή τη φορά διεκδικούσε τους Ολυμπιακούς του 2004 και αντι για Ατλάντα, Τορόντο, Μελβούρνη και Μάντσεστερ είχε ως αντιπάλους Ρώμη, Κέιπ Τάουν, Στοκχόλμη και Μπουένος Άιρες. Αυτή την φορά όμως η Αθήνα κέρδισε την ψηφοφορία και έτσι έγινε η πόλη που θα διοργανώσει τους Ολυμπιακούς του 2004.

ΠΡΟ ΤΗΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ

Σε διαφορετικό μήκος κύματος, Άγγλοι δημοσιογράφοι από τις εφημερίδες "Independent", "Independent" της Κυριακής και "Οbserver" διατύπωναν απόψεις σύμφωνα με τις οποίες η Αθήνα ήταν πρώτο φαβορί για την ανάληψη των Αγώνων, διότι στην αντίθετη περίπτωση η ΔΟΕ θα έπεφτε πολύ στα μάτια της κοινής γνώμης. Παράλληλα, αναφορά έγινε και στον Πρίμο Νεμπιόλο, η συμπεριφορά του οποίου ενάντια στην Αθήνα θα είχε τελικά θετικό αποτέλεσμα.

Την Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου το θέμα που συγκλόνισε την κοινή γνώμη ήτανε οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της ΔΟΕ στον Γερμανό δημοσιογράφο Γκίντερ Ντάιστερ, σύμφωνα με τις οποίες υπήρχαν κρούσματα διαφθοράς και σε αυτή την διεκδίκηση. "Οι υποψήφιότητες είναι πιο καθαρές μετά το 1992, σε καμμία περίπτωση όμως δεν είναι ακηλίδωτες. Τις τελευταίες τρεις βδομάδες υπέπεσαν πολύ σοβαρά πράγματα στην αντίληψη μου." Παρόλο λοιπόν που ο πρόεδρος της ΔΟΕ κ. Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ λέει ότι "τους εμπιστεύομαι εκατό τοις εκατό. Και πρέπει να τους υπερασπισθώ", είναι σαφές ότι το σώμα των Αθανάτων δεν αποτελεί την πλέον αδιάφθορη επιτροπή. Άλλωστε και πολλά από τα μέλη της ΔΟΕ είναι άτομα βουτηγμένα μέσα σε απάτες, καταδίκες, εμπόριο όπλων, και άλλου είδους εγκληματικές ενέργειες που φυσικά δεν τους τιμούν ούτε σαν ανθρώπους, και παράλληλα δεν δικαιολογούν την παρουσία τους στην ΔΟΕ. Στον απόηχο τον δηλώσεων, ξεκίνησε το απόγευμα της ίδιας ημέρας η 106η Σύνοδος της ΔΟΕ, με μια τελετή έναρξης στο αθλητικό κέντρο "Μάλε".

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου και οι αόριστες καταγγελίες για διαφθορά έγιναν πιο συγκεκριμένες, αφού όπως απεκάλυψε επίσημα η ΔΟΕ, μέλη των Επιτροπών του Κέηπ Τάουν και της Στοκχόλμης προσπάθησαν να δωροδοκήσουν μέλη της ΔΟΕ. Αυτό είχε ώς αποτέλεσμα οι δύο αυτές υποψηφιότητες να δεχτούν γερό πλήγμα στην κούρσα της διεκδίκησης. Παράλληλα η ελληνική Επιτροπή δήλωνε οτι βρισκόμαστε "σε καλό δρόμο". Το κλίμα ήταν καλό αν και κανείς δεν μπορούσε να κάνει ασφαλείς προβλέψεις. Παρόλ’ αυτά οι απανταχού μπουκμέικερ έβλεπαν Ρώμη, και την ίδια στιγμή στην Αγγλία τα στοιχήματα ήταν 8:10 για Ρώμη, 8:11 για Κέηπ Τάουν και 2:7 για την Αθήνα. Το Μπουένος Αϊρες ήταν και το φανερό αουτσάιντερ με 85:1.

Στην Αθήνα όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Διαμαρτυρία της Πρωτοβουλίας Πολιτών Ενάντια στο 2004 στην Ακρόπολη είχε ως αποτέλεσμα την σύλληψη 6 ατόμων. Μάλιστα, κατα παράβασην της διαδικασίας, τα 6 μέλη δεν πήγανε στο Αυτόφωρο αλλά σε τακτική δικάσιμο. Αμέσως υπήρξαν αντιδράσεις από το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ, καθώς και από την ΕΑΝ και την ΑΚΟΑ. Το ίδιο βράδυ στην Αθήνα, η οργάνωση "Αντιεξουσιαστική Πάλη" χτυπάει με γκαζάκια το αυτοκίνητο ενός Κύπριου διπλωμάτη διαδηλώνοντας έτσι κατά του 2004. Αν και το χτύπημα δεν προκάλεσε ιδιαίτερο προβληματισμό, παραμένει μια μορφή αντίθεσης στην Ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων.

Λίγο πρίν την μεγάλη στιγμή προκύπτει ένα πρόβλημα με τους Ολυμπιονίκες. Από την μία ο ΣΕΟ δήλωνε οτι "μας έστειλαν επιλεκτικές προσκλήσεις", και από την άλλη η Επιτροπή υποστήρίζε ότι πρόκειται για απαράδεκτη ενέργεια που πλήττει την όλη προσπάθεια. Οι εφημερίδες οργίαζαν καθώς στην Λοζάνη είχαν πάει μόνο ο Νίκος Κακλαμανάκης και ο Πύρρος Δήμας και το κλίμα δεν ήταν ιδιαιτέρως ευχάριστο. Η Επιτροπή ετοιμαζότανε πυρετωδώς για την παρουσίαση της Παρασκευής, στην οποία θα προσπαθούσαν να κερδίσουν και τους τελευταίους αναποφάσιστους και να πείσουν για την πληρότητα και την ετοιμότητα τους. Από την άλλη, ο φόβος της ελληνικής αντιπροσωπείας επικεντρωνόταν στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας, καθώς πίστευαν ότι αν η Αθήνα περάσει τον πρωτο αυτό "σκόπελο", μετά σίγουρα θα έφτανε στον τελικό. Αναπάντεχη βοήθεια την τελευταία στιγμή δεχτήκαμε όταν η εφημερίδα International Herald Tribune δημοσίευσε ένα άρθρο-φωτιά για την Ρώμη, κατηγορόντας την για έλλειψη ξενοδοχείων, προβληματικές συγκοινωνίες, έλλειψη νοσοκομείων καθώς και για πλασματική υποστήριξη του ιταλικού τύπου.

Την Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου, φτάνουν με καθυστέρηση και οι υπόλοιποι Ολυμπιονίκες, οι οποίοι είπαν ότι θα μιλήσουν μετά το αποτέλεσμα της ψυφοφορίας σχετικά με τα προβλήματα που είχαν εμφανισθεί λόγω δηλώσεων μελών της Επιτροπής. Συνέχεια δεν δόθηκε. Και όλοι περιορίστηκαν σε ευχές για το αποτέλεσμα. Παράλληλα, εξελέγη για 5η συνεχόμενη φορά πρόεδρος της ΔΟΕ ο Α. Σάμαρανκ και για την επόμενη τετραετία. Αυτό βέβαια κρίθηκε ως θετική εξέλιξη αφού είναι γνωστή η "συμπάθεια" του ισχυρού άντρα απέναντι στην Ελλάδα και την υποψηφιότητα της Αθήνας, και μολονότι δεν έχει δικαίωμα ψήφου, η επιρροή του είναι από μόνη της σημαντική.

Και η σημαντική μέρα είχε φτάσει. Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου και όλοι ήταν έτοιμοι. Η παρουσίαση της Αθήνας έγινε τρίτη κατα σειρά μετά απο Στοκχόλμη και Κέιπ Τάουν ενώ ακολούθησαν Μπουένος Αϊρες και Ρώμη. Η παρουσίαση της Αθήνας ήταν με μια λέξη επαγγελματική. Χωρίς πολλούς συναισθηματισμούς, παρουσίασε αυτά που ήταν απαραίτητα: ΣΤΟΙΧΕΙΑ. Δεν ζήτησε τους αγώνες σαν δικαίωμα, τους διεκδίκησε ρίχνοντας όλο το βάρος στην ποιότητα. Άν και μακροσκελής, η παρουσίαση κύλησε ρολόι και όλοι έμειναν ικανοποιημένοι. Εν τω μεταξύ, η παρουσίαση της Στοκχόλμης επικέντρωσε το ενδιαφέρον της σε "Αγώνες της Ειρήνης", το Κέιπ Τάουν του είπε "Αγώνες της Ελπίδας", ενώ η παρουσίαση του Μπουένος Αϊρες λίγο ενδιέφερε, και ήταν μάλλον αποτυχημένη. Η παρουσίαση της Ρώμης παρακολουθήθηκε με ενδιαφέρον απο Έλληνες και μη, αλλα ευτυχώς δεν ήταν τίποτα το ανησυχητικό. Έμοιαζε σαν να διεκδικούσαν ξανά τους Ολυμπιακούς του 1960, και δεν μπορούσε σε τίποτα να συγκριθεί με την άρτια "τεχνοκρατική" ελληνική παρουσίαση.

Τα λεπτά περνούσαν αργά. Στις 18.00 τα μέλη της ΔΟΕ μαζεύτηκαν στην αίθουσα του "Μπολιέ" και η ψηφοφορία άρχισε. Στις 19.30 άρχισε η τελετή ανακοίνωσης του αποτελέσματος και στις 19.50 μπήκαν στην αίθουσα τα μέλη της ΔΟΕ. Όλοι περίμεναν με αγωνία, είτε ήταν μέσα στην αίθουσα είτε σε κάποιο σπίτι βλέποντας τηλεόραση. Ο Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ παρέλαβε τον φάκελο με το αποτέλεσμα και τον άνοιξε. Και τότε.....

"The city that will have the honour and responsibility to organize the Olympic Games of the year 2004 is Athens." Το τι επικράτησε δεν λέγεται φυσικά. Τα μέλη της Ελληνικής Αποστολής πετάχτηκαν πάνω ζητωκραυγάζωντας, ενώ στο Ζάππειο ξεκινούσε ένα πανηγύρι που κράτησε ώς αργά. Τα αποτελέσματα αναλυτικά ήταν:

ΠΟΛΗ	Α’ ΓΥΡΟΣ	Β’ ΓΥΡΟΣ	Γ’ ΓΥΡΟΣ	ΤΕΛΙΚΟΣ
Αθήνα	32	38	52	66
Ρώμη	23	28	35	41
Στοχόλμη	20	19	-	-
Κεϊπ Τάουν	16 / 62	22	20	-
Μπουένος Αϊρες	16 / 44	-	-	-

Η Αθήνα δηλαδή ήταν πολύ κοντα στο να κερδίσει τους Αγώνες από τον τρίτο γύρο, αφού της έλειπαν μόλις 2 ψήφοι για να πετύχει την απόλυτη πλειοψηφία. Όμως και το τελικό αποτέλεσμα είναι από μόνο του εντυπωσιακό: Αθήνα 66 - Ρώμη 41. Εικοσιπέντε ολόκληροι ψήφοι. Η Αθήνα τα κατάφερε. Πιο συγκεκριμένα, στον πρώτο γύρο κέρδισε τις κρίσιμες ψήφους της Ασίας και της Ωκεανίας, ενώ στον δεύτερο γύρο, όταν βγήκε έξω το Μπουένος Αίρες, η Αθήνα μετείχε (εντελώς απροσδόκητα) στη μοιρασιά των ψήφων της Ν. Αμερικής. Στον τρίτο γύρο, και αφού βγήκε έξη η Στοκχόλμη, η ελληνική υποψηφιότητα τσάκισε κυριολεκτικά τους αντιπάλους της αφού πήρε τους 14 από τους 19 ψήφους, και λίγο έλειψε να κερδίσει εκείνη την στιγμή. Της έλειπαν μόλις 2 ψήφοι. Στον τελευταίο γύρο, η μετακίνηση των αφρικανικών ψήφων προς το μέρος μας απλώς επιβεβαίωσε την απόλυτη κυριαρχία. Τελικό αποτέλεσμα 66 - 41 και η Ολυμπιάδα στην Αθήνα.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ;

Δουλειά, επιμονή, υπομονή, συνέπεια, όρεξη είναι μερικές από τις λέξεις που πρέπεί να βρίσκονται στο μυαλό μας όταν σκεφτόμαστε την Ολυμπιάδα. Ο χρόνος είναι αρκετός και οι προθέσεις καλές, αλλά δεν αρκούν. Σίγουρα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα προσπαθήσουν να κερδοσκοπήσουν και δια της γνωστότατης εν Ελλάδι μεθόδου της "αρπαχτής" να πλουτίσουν γρηγορότερα και ευκολότερα. Το φαινόμενο δεν είναι ούτε καινούργιο ούτε είναι εύκολο να αποφεφχθεί πλήρως. Πρέπει όμως να γίνουν προσπάθειες για ελαχιστοποίηση του, να υπάρχει πλήρης διαφάνεια στα έργα και τις ρυθμίσεις που θα γίνουν σχετικά, έτσι ώστε και ποιότητα να υπάρχει, και λειτουργικότητα, και η Αθήνα να πετύχει κέρδος - ή έστω να μειώσει την ζημιά σε μικρούς αριθμούς. Η Ελλάδα δεν είναι απαραίτητο να "πέσει έξω" και να πάθει σημαντικές ζημιές. Είναι θέμα νοοτροπίας, και κατ' επέκτασην κάτι που μπορεί να αλλάξει. Εφτά χρόνια είναι αρκετός χρόνος - ας ελπίσουμε και ας προσπαθήσουμε να είναι δημιουργικά και επιτυχημένα.